ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΕΠΑΦΗ

Το ιστολόγιο Πενταλιά πήρε το όνομα
από το όμορφο και ομώνυμο χωριό της Κύπρου.
Για την επικοινωνία μαζί μας
είναι στη διάθεσή σας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:
pentalia74@gmail.com

vendredi 19 mai 2017

Η αλήθεια για το αδιέξοδο στις συνομιλίες για το Κυπριακό από ένα Τουρκοκύπριο αριστερό δημοσιογράφο

Σενέρ Λεβέντ

 

 

Εξομολόγηση στον τάφο του Ντενκτάς


Θέλω να σε ρωτήσω το εξής κύριε Μουσταφά: Γιατί μιλάς εξ ονόματος όλων και όχι μόνο για τον εαυτό σου; Από πού αντλείς αυτό το δικαίωμα;


Υπάρχει μια σκηνή που δεν ξεχνάω ποτέ στη σουηδική ταινία «Λευκός Τοίχος», την οποία είδα κάποτε. Μας ταιριάζει πολύ. Εξηγεί ακριβώς τη σημερινή μας κατάσταση. Ένας άντρας προτείνει σε μια γυναίκα, με την οποία γνωρίστηκε σε ένα μπαρ, να βγούνε για φαγητό. «Καλά, ύστερα τι θα γίνει», τον ρωτάει η γυναίκα και απαντάει η ίδια στην ερώτησή της: «Μετά το φαγητό σίγουρα θα θελήσεις να μου δείξεις το καινούργιο σου διαμέρισμα. Θα ακούσουμε λίγη μουσική, θα πιούμε ουίσκι. Και ύστερα θα πλαγιάσουμε, έτσι δεν είναι; Μήπως δεν γίνεται να μου πεις από την αρχή ότι θέλεις να πλαγιάσεις μαζί μου; Τότε ούτε εσύ θα χάσεις άσκοπα χρήματα ούτε εγώ θα χάσω χρόνο».
Ακριβώς έτσι. Είναι η άθλια κατάσταση των διαπραγματεύσεων για λύση εδώ. Δεν λέμε την πρόθεσή μας από την αρχή της υπόθεσης. Πάντα την αφήνουμε στο τέλος. Επιλέγουμε το εύκολο. Πηγαίνουμε από πλάγιους δρόμους. Και το επισφραγίζουμε αυτό με φαγοπότια, με ζιβανία και καφέ. Κάθε τόσο βομβαρδίζουμε τον λαό με ελπίδες ότι «είναι εντάξει, λύση στο τέλος του χρόνου».
Βάλλουμε κατά όσων επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι δεν κατέστη δυνατή ακόμα η επίτευξη συμφωνίας στα πιο σημαντικά θέματα λέγοντας ότι «αυτοί δεν θέλουν λύση». Τους αποδίδουμε τον χαρακτηρισμό του απαισιόδοξου. Δεν ανεχόμαστε να λέει κανείς ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Και όταν στο τέλος έρθει η ώρα για την ουσία της υπόθεσης, τι να δούμε. Εκείνοι που τόσο καιρό παρηγορούν τον λαό άδικα λέγοντας ότι «όλα βαίνουν καλώς» γίνονται πολύ χειρότεροι από εκείνους που λένε ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Όσοι κάποτε έδωσαν στον Ραούφ Ντενκτάς το όνομα «Mister No» δεν βρίσκουν λόγια να πουν. Ιδού τι μας λέει τώρα ο Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος θα περάσει στην ιστορία ως ο ηγέτης ο οποίος μοίρασε τις περισσότερες ελπίδες απ’ όλους: «Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν θα μπορέσει να συμφωνήσει όχι μόνο μαζί μου, αλλά με κανέναν Τουρκοκύπριο ηγέτη». Ιδού, αυτό είναι το σημείο όπου φτάσαμε. Όλοι σας. Όλοι οι αντιπολιτευόμενοί μας. Πηγαίνετε τότε στον τάφο του Ντενκτάς και εξομολογηθείτε. Ζητήστε συγχώρεση! Μήπως εσείς δεν είστε εκείνοι που λέγατε ότι «με τον Ντενκτάς είναι αδύνατον»; Με εκείνον ήταν αδύνατον και με εσάς έγινε δυνατόν;


Τώρα είναι η δική μου σειρά να σας κατηγορήσω ότι σπέρνετε απαισιοδοξία και απελπισία. Αλλά δεν θα το κάνω. Όμως, θέλω να σε ρωτήσω το εξής κύριε Μουσταφά: Γιατί μιλάς εξ ονόματος όλων και όχι μόνο για τον εαυτό σου; Από πού αντλείς αυτό το δικαίωμα; Γιατί θεωρείς ότι όλοι είναι σαν εσένα; Τι σημαίνει ότι κανένας Τουρκοκύπριος ηγέτης δεν μπορεί να συμφωνήσει με τους Ελληνοκύπριους; Εσύ έκανες όλα όσα έπρεπε να κάνεις και πάλι δεν πέτυχε; Καθόλου δεν νομίζω ότι τα έκανες. Και εσύ θα πάρεις τη θέση σου στα αρχεία ως ένας ηγέτης που δεν είχε την ικανότητα να σώσει το Βαρώσι από τα φίδια. Όμως, το άνοιγμα του Βαρωσιού θα ήταν επανάσταση και θα αποτελούσε κάτι περισσότερο από τη μισή λύση. Τι άλλο έκανες εκτός από το να υποβάλλεις στο τραπέζι τις απαιτήσεις της Τουρκίας; Αυτό πες. Επειδή δεν μπόρεσες να πάρεις θετική απάντηση για τα δικαιώματα που απαιτείς για τον εκ Τουρκίας πληθυσμό στο νησί, η άλλη πλευρά έγινε αδιάλλακτη;

Θα ζητάς πολιτική ισότητα. Θα ζητάς εκ περιτροπής προεδρία. Θα ζητάς την Τουρκία ως εγγυήτρια. Θα ζητάς να παραμείνει για πάντα στο νησί ο τουρκικός στρατός. Και σαν να μην έφταναν αυτά θα ζητάς και τις τέσσερις ελευθερίες εδώ για τον τουρκικό πληθυσμό των 80 εκατομμυρίων. Και ύστερα, ενώ δεν υπάρχει καμία συμφωνία σε όλα αυτά, θα λες «σηκωθείτε να πάμε στη Γενεύη». Τι θα γίνει αν πας στη Γενεύη με όλα αυτά τα προβλήματα αγκαλιά; Μήπως στη Γενεύη υπάρχει το μαγικό λυχνάρι του Αλαντίν; Μήπως θα φυσήξεις εκείνο το μαγικό λυχνάρι, θα βγει από μέσα ένα τζίνι και θα τακτοποιήσει τα πάντα; Δεν μας αρμόζει να πάμε στη Γενεύη με αυτό μας το χάλι. Σε αχούρι μας αρμόζει να πάμε!


Προσπάθησες να φοβίσεις τον Νίκο, αλλά είναι φανερό ότι δεν μπόρεσες να τον φοβίσεις πλήρως. Μπορεί να υπάρξει ένταση τον Ιούλιο, είπες. Κοίτα, απογειώθηκε και ο Χουσεΐν Οζγκιουργκιούν για να σε στηρίξει. Και είπε κάτι περισσότερο από εσένα. «Μπορεί να ξεσπάσει σύγκρουση», είπε. Μάλιστα, είπε ακόμα κάτι που με έκανε να σαστίσω ο κύριος Χουσεΐν. «Πρέπει οπωσδήποτε να πάμε στη Γενεύη τον Ιούνιο», είπε. Σάστισα πολύ. Πάντα έλεγε «δεν θα υπάρξει συμφωνία, να εγκαταλείψουμε το τραπέζι, να κοιτάξουμε τη δουλειά μας». Τώρα μήπως έπεσε καμιά γλάστρα στο κεφάλι του;

Αρχίσατε αυτές τις διαπραγματεύσεις από τα εύκολα και ήρθαμε σε αυτή την κατάσταση. Έχει δίκιο η γυναίκα από τη Σουηδία στην ταινία «Λευκός Τοίχος». Αν λέγατε από την αρχή την ουσιαστική σας πρόθεση, ούτε τόσα χρήματα θα χάναμε, ούτε χρόνο. Ο δικός της τοίχος ήταν άσπρος. Η δική μας είναι η Πράσινη Γραμμή. Η νεκρή ζώνη θα περιμένει πολύ ακόμα για να ζωντανέψει.

Πηγή: http://politis.com.cy/article/keros-gia-exomologisi-ston-tafo-tou-ntenktas

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire