ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Μετωπική σύγκρουση
Οι Υπηρεσίες Πληροφοριών των ΗΠΑ απέδωσαν τη νίκη
Τραμπ σε παρέμβαση του Κρεμλίνου και μέσω διαρροών ισχυρίζονται ότι η
Μόσχα κατέχει επιβαρυντικά στοιχεία που της επιτρέπουν να κρατά στο χέρι
τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο. Η απάντηση Τραμπ είναι ότι πρόκειται για
πρακτικές που θυμίζουν τη ναζιστική Γερμανία! Ολη αυτή η ωραία
ατμόσφαιρα μία εβδομάδα πριν από την αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο εκ
των πραγμάτων θα έχει συνέχεια.
Ο Τραμπ βρίσκεται μπροστά σε μια ανταρσία των πιο ευαίσθητων μηχανισμών που διασφαλίζουν την ισχύ και την αξιοπιστία της χώρας και προφανώς δεν θα περιοριστεί στον διορισμό των νέων επικεφαλής πολιτικών προϊσταμένων αλλά θα επιχειρήσει βαθιές τομές πριν υπάρξει έμπρακτη υπονόμευση των επιλογών του κυρίως στην εξωτερική πολιτική και ειδικότερα απέναντι στη Ρωσία.
Από την άλλη μεριά θα πρέπει να αναμένουμε πολλαπλασιασμό των πιο απίθανων και απίστευτων διαρροών αλλά και μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των χαλαρών έως ψυχρών σχέσεων του Τραμπ με τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία του Κογκρέσου που ακόμη βλέπει τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο ως ιδιόρρυθμο εκτός πάσης πολιτικής ορθότητας αλεξιπτωτιστή στο κόμμα.
Αρκεί μια σύγκριση της συγκρουσιακής φρασεολογίας Τραμπ με την προσεκτική γλώσσα του νέου υπουργού Εξωτερικών Τίλερσον ενώπιον της Γερουσίας που στρογγύλεψε τις γωνίες προφανώς για να μη δώσει την ευκαιρία στη νομοθετική εξουσία να αμφισβητήσει μετωπικά τον επόμενο ένοικο του Λευκού Οίκου με την καθυστέρηση ή και την απόρριψη της επιλογής του για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Η κρίση είναι πρωτοφανής και παραπέμπει στην αυτονόμηση των Υπηρεσιών Πληροφοριών στις αρχές της δεκαετίας του '60 που παγίδευσε τον Κένεντι στο φιάσκο της εισβολής στην Κούβα, αλλά και στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, όπου η νομοθετική εξουσία έδωσε ένα σκληρό μάθημα στον Νίξον που την είχε υποβαθμίσει και, τέλος, στο μετεκλογικό ψυχόδραμα του 2000 όπου ο Γκορ αμφισβητούσε για έναν μήνα την καταμέτρηση των αποτελεσμάτων στη Φλόριντα, από την οποία τελικά προέκυψε ως νικητής ο Μπους υιός.
kapopoulos@pegasus.gr
Ο Τραμπ βρίσκεται μπροστά σε μια ανταρσία των πιο ευαίσθητων μηχανισμών που διασφαλίζουν την ισχύ και την αξιοπιστία της χώρας και προφανώς δεν θα περιοριστεί στον διορισμό των νέων επικεφαλής πολιτικών προϊσταμένων αλλά θα επιχειρήσει βαθιές τομές πριν υπάρξει έμπρακτη υπονόμευση των επιλογών του κυρίως στην εξωτερική πολιτική και ειδικότερα απέναντι στη Ρωσία.
Από την άλλη μεριά θα πρέπει να αναμένουμε πολλαπλασιασμό των πιο απίθανων και απίστευτων διαρροών αλλά και μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των χαλαρών έως ψυχρών σχέσεων του Τραμπ με τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία του Κογκρέσου που ακόμη βλέπει τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο ως ιδιόρρυθμο εκτός πάσης πολιτικής ορθότητας αλεξιπτωτιστή στο κόμμα.
Αρκεί μια σύγκριση της συγκρουσιακής φρασεολογίας Τραμπ με την προσεκτική γλώσσα του νέου υπουργού Εξωτερικών Τίλερσον ενώπιον της Γερουσίας που στρογγύλεψε τις γωνίες προφανώς για να μη δώσει την ευκαιρία στη νομοθετική εξουσία να αμφισβητήσει μετωπικά τον επόμενο ένοικο του Λευκού Οίκου με την καθυστέρηση ή και την απόρριψη της επιλογής του για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Η κρίση είναι πρωτοφανής και παραπέμπει στην αυτονόμηση των Υπηρεσιών Πληροφοριών στις αρχές της δεκαετίας του '60 που παγίδευσε τον Κένεντι στο φιάσκο της εισβολής στην Κούβα, αλλά και στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, όπου η νομοθετική εξουσία έδωσε ένα σκληρό μάθημα στον Νίξον που την είχε υποβαθμίσει και, τέλος, στο μετεκλογικό ψυχόδραμα του 2000 όπου ο Γκορ αμφισβητούσε για έναν μήνα την καταμέτρηση των αποτελεσμάτων στη Φλόριντα, από την οποία τελικά προέκυψε ως νικητής ο Μπους υιός.
kapopoulos@pegasus.gr
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire