Η πείνα στην Κύπρο

Γιώργος Καλλινίκου

g.kallinikou@phileleftheros.com

Ο γεράκος στον σκουπιδοτενεκέ και οι «υπερβολές» του Χάρη

Βλέποντας τη χθεσινή πρωτοσέλιδη φωτογραφία του συνάδελφου φωτορεπόρτερ Στέφανου Κουρατζή στον «Φ», ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι. Η ανάσα κόπηκε και οι παλμοί της καρδιάς αυξήθηκαν κατακόρυφα. Αισθήματα τα οποία σίγουρα ένιωσαν οι πλείστοι που είδαν τη φωτογραφία και διάβασαν τη λεζάντα. Ένας ηλικιωμένος Κύπριος να ψάχνει καταμεσήμερα, κάτω από τον καυτό ήλιο, να βρει κάτι φαγώσιμο μέσα σε ένα σκουπιδοτενεκέ. Στο κέντρο της πρωτεύουσας. Φορούσε περούκα, σε μια προσπάθεια να περισώσει όση αξιοπρέπεια του απέμεινε. Όση η πείνα και η ανέχεια του επέτρεψαν να έχει. Ο συνάδελφος τον ρώτησε αν έφαγε κάτι. Δεν του απάντησε ποτέ. Το στομάχι του πολεμούσε εκείνη την στιγμή με το μυαλό. Τα έντερα με τη γλώσσα του. Ο συνάδελφος τον πήρε στην πιο κοντινή ταβέρνα και ο ιδιοκτήτης του κέρασε μια πίττα σιεφταλιές. Ο ηλικιωμένος κύριος δεν έψαχνε μόνο για κάτι φαγώσιμο στα σκουπίδια, αλλά και την χαμένη του αξιοπρέπεια. Η οικτρή πραγματικότητα της Κύπρου του 21^ου αιώνα κρυμμένη κάτω από μια περούκα…

   Άφησα την εφημερίδα και παράγγειλα καφέ για να ηρεμήσω. Το στομάχι δεχόταν αλλεπάλληλα κτυπήματα… Μπήκα στο διαδίκτυο για να ξεφύγω κάπως. Σ’ αυτό το καταφύγιο της σύγχρονης εποχής, όπου όλοι προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τα προβλήματα. Δυστυχώς, έπεσα πάνω σε συνέντευξη του Χάρη Γεωργιάδη, που δημοσιεύτηκε στη «Μάχη» την περασμένη Κυριακή. Κεντρικός τίτλος της συνέντευξης «Υπερβολικό ότι ο κόσμος πεινά». Είναι στιγμές, που η αυτοσυγκράτηση σε εγκαταλείπει. Το νευρικό σύστημα κλονίζεται. Η υπομονή πετάει μακριά. Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι. Ο δημοσιογράφος του υπέβαλε ότι οι αριθμοί ευημερούν, όμως ο κόσμος πεινά. Και ο υπουργός Οικονομικών του απάντησε ότι πρόκειται για ισχυρισμό ότι ο κόσμος πεινά. Ότι είναι υπερβολή…

   Υπερβολή ο παππούς που ψάχνει τους σκουπιδοτενεκέδες για να βρει κάτι να φάει; Είναι εξαίρεση; Μακάρι να ήταν. Μία μέρα προηγουμένως, στο διαδίκτυο άλλος συνάδελφος φωτογράφος ανάρτησε φωτογραφία άλλου ατόμου που έψαχνε στα σκουπίδια. Στο πρόσφατο παρελθόν, στα διάφορα ΜΜΕ και στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κυκλοφόρησαν δεκάδες τέτοιες φωτογραφίες. Αν Χάρη ξυπνήσεις κάποια πρωινά πριν βγει ο ήλιος και κάνεις ένα γύρο σε διάφορες γειτονιές θα δεις αρκετούς. Γυρνάνε πριν το πρώτο φως του ήλιου για να κρύψουν την αξιοπρέπεια τους, όπως έκανε και ο ηλικιωμένος με την περούκα.

  Και αν αυτοί που ψάχνουν στα σκουπίδια είναι λίγοι, είναι άραγε υπερβολή το 29% του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας; Υπερβολή το 16% των ανέργων; Υπερβολή οι χιλιάδες συμπατριώτες μας που μετανάστευσαν για να βρουν ένα κομμάτι ψωμί να ζήσουν τις οικογένειες τους; Υπερβολή οι συνταξιούχοι που ζουν με μειωμένες κατά 30% συντάξεις; Υπερβολή οι υπάλληλοι που είδαν τα τελευταία χρόνια τους μισθούς τους να μειώνονται κατά 50-60% και κινδυνεύουν να χάσουν και τα σπίτια τους; Υπερβολή οι 13 χιλιάδες μαθητές που παίρνουν συσσίτιο στο σχολείο; Υπερβολή οι χιλιάδες που ζουν με τα τρόφιμα των κοινωνικών παντοπωλείων; Υπερβολή οι χιλιάδες που αφήσατε να πεινούν αναμένοντας πότε θα εξετάσετε τις αιτήσεις τους για το ΕΕΕ;

  Ναι Χάρη, υπάρχουν τρεις εικόνες σ’ αυτό τον τόπο. Οι πλούσιοι οι οποίοι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει πείνα. Οι μεσαίοι οι οποίοι γεμίζουν τις καφετέριες και τα μπαράκια, έχοντας χαμηλώσει τον πήχη της διασκέδασης τους από τα κοσμικά κέντρα στα πιο «λαϊκά» της Ονασαγόρου και της Λήδρας, βαφτίζοντας τα «μοντέρνα». Και η φτωχολογιά η οποία υπερδιπλασιάστηκε. Πολλοί από αυτούς που ανήκαν σ’ αυτή την κατηγορία και πριν την κρίση, έχουν βρεθεί από τη δίαιτα του παξιμαδιού στην αναζήτηση τροφίμων στους τενεκέδες… Αυτή την τελευταία κατηγορία δεν την γνωρίζεις ούτε εσύ ούτε οι υπόλοιποι της… κλάσης σου. Δεν ξέρετε ούτε πόσοι είναι, ούτε πού συχνάζουν, ούτε και πώς επιβιώνουν. Θεωρητικά ίσως να ακούτε κάποτε, αλλά πίστεψέ με, άλλο να ακούς και άλλο να βλέπεις.

  Το χειρότερο που δεν γνωρίζεις Χάρη, είναι πόσες χιλιάδες συνάνθρωποί μας, δεν είναι καταγραμμένοι στις πιο πάνω κατηγορίες. Είναι σαν αυτόν τον ηλικιωμένο, που φορούσε περούκα για να κρύψει την ταυτότητά του. Δεν φαντάζεσαι πόσοι πεινούν ή πόσοι βρίσκονται σε απόγνωση, αλλά δεν μιλάνε. Η αξιοπρέπεια τους και η ντροπή υπερνικούν και την πείνα και την απόγνωση. Υπάρχουν και αρκετές άλλες χιλιάδες που είναι πιο τυχεροί. Έχουν γονείς, αδέλφια, άλλους συγγενείς, οι οποίοι φροντίζουν να τους παρέχουν και φαγητό και διαμονή και χρήματα για έναν καφέ…

  Όταν, όμως, η ζωή σου αναλώνεται μεταξύ Βρυξελλών, αστεράτων ξενοδοχείων και υπουργείων, πώς να γνωρίζεις αυτές τις εικόνες της δυστυχίας; Τότε δικαιούσαι να μιλάς για υπερβολή. Τότε ναι, εκεί στα ψηλά δώματα βλέπετε άλλο έργο από το πραγματικό. Με πιο ευχάριστα χρώματα. Γιατί το έργο που βλέπουν οι χιλιάδες άνθρωποι που σου περιγράφω, έχει πολύ φτωχά χρώματα. Πολύ μαύρο και λιγοστό γκρίζο… Στη δυστυχία των χιλιάδων αυτών φτωχούληδων είναι που κτίζονται οι οικονομικοί δείκτες που βελτιώνονται και σου επιτρέπουν να καμαρώνεις (κανονικά οι τροϊκανοί θα έπρεπε να καμαρώνουν διότι εσύ, απλώς, εφαρμόζεις τις ντιρεκτίβες τους). Το λιγότερο λοιπόν, που οφείλεις να κάνεις είναι να μην τους προκαλείς μιλώντας για υπερβολές. Να σεβαστείς τον πόνο τους… Αφιερωμένοι οι στίχοι του Μπέρτολτ Μπρεχτ:

«Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν για αγορές, και φτιάχνουν οβίδες
Οι άνεργοι πεινούσαν,
τώρα πεινάνε και όσοι εργάζονται.
Αυτοί που τους άρπαξαν το φαΐ απ’ το τραπέζι,
τώρα κηρύττουν την λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα, ζητάνε θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους, για τις μεγάλες εποχές
που θα ‘ρθουν».
 

Γιώργος Καλλινίκου

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-g-kallinikou/99/263916/o-gerakos-ston-skoupidoteneke-kai-oi-ypervoles-tou-chari#sthash.z9Ma5FIc.dpuf