Κύπρος :Το κυπριακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου είναι ακριβώς σαν τη φούσκα του Χρηματιστηρίου, τη φούσκα των ακινήτων και τον γιγαντισμό των τραπεζών

Άριστος Μιχαηλίδης

«Υπάρχει κίνδυνος μαζικής σύρραξης»

Τώρα, δηλαδή, για να καταλάβουμε, το ΑΚΕΛ ανέλαβε την εξυγίανση του ποδοσφαίρου επειδή την περασμένη Κυριακή οι διαιτητές σε δυο ποδοσφαιρικούς αγώνες τα έκαναν μπάχαλο; Μα η κατάσταση στο κυπριακό ποδόσφαιρο είναι μπάχαλο εδώ και χρόνια. Και η Πολιτεία, που χρηματοδοτεί τις ομάδες με δεκάδες εκατομμύρια από το υστέρημα των φορολογούμενων, θα έπρεπε να παρέμβει από καιρό. Η Πολιτεία όμως, οργανωμένα και θεσμικά και όχι το κάθε κόμμα ξεχωριστά. Γιατί όταν ένα κόμμα ενοχλείται από το μπάχαλο μόνο επιλεκτικά, όταν δηλαδή είναι αδικημένη κατά την κρίση του η δική του ομάδα, τότε δεν βοηθά στην εξυγίανση, αλλά την επιμολύνει περισσότερο. Κι όταν ο αρχηγός ενός μεγάλου κόμματος δηλώνει ότι «η διαιτησία λειτούργησε σαν να ήταν σε διατεταγμένη αποστολή» και ότι «υπάρχει ο κίνδυνος να οδηγήσουν σε συρράξεις μαζικές, σε αθλητικούς χώρους και κυρίως ποδοσφαιρικούς», είναι ως να ρίχνει σκόπιμα λάδι στη φωτιά του κινδύνου. Αλλά, δεν είναι η πρώτη φορά που οι διαιτητές προκάλεσαν με τα λάθη ή τις υστεροβουλίες τους ή και τα στημένα τους (παρότι δεν αποδείχθηκαν ποτέ, αφού ποτέ δεν αποφάσισε η Πολιτεία να τα αποδείξει, ούτε καν όταν τα υποδεικνύει η ΟΥΕΦΑ). Ούτε είναι η πρώτη φορά που είχαμε μαζικές συρράξεις, κυρίως έξω από τα γήπεδα. Τη μια επειδή μια ομάδα «οπαδών» έβαλε κάτω έναν αθώο οικογενειάρχη επειδή φορούσε μπλούζα της αντίπαλης ομάδας και τον χτυπούσε μέχρι αναισθησίας, μπροστά στο κατατρομαγμένο παιδί του. Την άλλη, επειδή η Αστυνομία δεν έλεγξε τη διαδρομή των φιλάθλων και συνεπλάκησαν μέσα στον αυτοκινητόδρομο. 
Την παράλλη, επειδή είναι έθιμο να τα σπάζουν όλα έξω από το γήπεδο σαν να είναι μαινόμενοι ταύροι, μια στη Λεμεσό, μια στη Λευκωσία και μια στη Λάρνακα. Τώρα άρχισαν και οι βομβιστικές επιθέσεις εναντίον διαιτητών, σαν να και το ποδόσφαιρο είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών των νονών της νύκτας. Το επόμενο στάδιο ποιο είναι για να αρχίσουν όλοι να ανησυχούν σοβαρά και να σταματήσουν να καλύπτουν ο καθένας τους δικούς του για να προστατεύσουν την πολιτική και οικονομική βιομηχανία του ποδοσφαίρου; Διότι, χτες ο Άντρος Κυπριανού μπορεί να έλεγε ότι «τα προβλήματα στο ποδόσφαιρο χρονολογούνται αφού κάποιοι δεν άφησαν να αναπτυχθεί ο αθλητισμός στον τόπο μας ελεύθερα, με επίκεντρο το ευ αγωνίζεσθαι», αλλά η αλήθεια είναι ότι οι «κάποιοι» είναι όλοι όσοι έχουν ρόλο να παίξουν. Και παράγοντες και στελέχη της ΚΟΠ και σωματεία και κόμματα. Η αλήθεια είναι ότι τόση κομματική και ιδεολογική διαπλοκή μόνο στο κυπριακό ποδόσφαιρο υπάρχει. Τα κόμματα κατάφεραν να συντηρούν τον πολιτικό διαχωρισμό των ομάδων για εξήντα χρόνια. Γιατί οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι κομματικά φυτώρια. Και τα κομματικά φυτώρια χρειάζονται τον ανάλογο φανατισμό για να προσκολλώνται οι νέοι και να γίνονται εσαεί ψηφοφόροι και χειροκροτητές. Όταν προστεθεί μέσα σε όλ' αυτά η διαφθορά, τα στοιχήματα, οι πουλημένοι, όταν σκεφτεί κανείς τα εκατομμύρια που παίζονται κάθε Κυριακή μέσα και έξω από τα γήπεδα, άντε να σου μιλούν για ευ αγωνίζεσθαι και κουραφέξαλα.

Το κυπριακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου είναι ακριβώς σαν τη φούσκα του Χρηματιστηρίου, τη φούσκα των ακινήτων και τον γιγαντισμό των τραπεζών. Δεν είναι μόνο οι διαιτητές το πρόβλημά μας, όταν νοσεί όλο το σύστημα. Όπως κατάρρευσαν όλα έτσι καταρρέει τώρα κι αυτό. Αν βάζαμε μυαλό από τα προηγούμενα θα προσέχαμε, τουλάχιστον, να μη θρηνήσουμε κι ανθρώπινες ζωές αυτή τη φορά.

Άριστος Μιχαηλίδης

- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-a-michailidis/85/254946/yparchei-kindynos-mazikis-syrraxis#sthash.G0z3u1GC.dpuf