Η ΤΟΥΡΚΙΑ διαχρονικά επιλέγει την πολιτική της δημιουργίας κρίσεων με στόχο να προωθήσει και να εφαρμόσει τους σχεδιασμούς της. Επιλέγει να προκαλεί κρίσεις μικρής χρονικής διάρκειας, αλλά και παρατεταμένες. Είναι προφανές πως αυτή η τακτική πολλές φορές έχει αποδώσει, κάποιες άλλες όχι. Είναι, όμως, σαφές πως στην Τουρκία «τα μεγάλα θέματα» τυγχάνουν πανεθνικής διαχείρισης και είναι αυτά που μας αφορούν περισσότερο. Το δίδυμο Ερντογάν και Νταβούτογλου, που έχει επιβάλει την πολιτική και ιδεολογία του στη χώρα, βαδίζει μαζί με το στρατιωτικό κατεστημένο για τη διαμόρφωση και εφαρμογή πολιτικών. Ο ελληνισμός αντιμετωπίζει τα εθνικά θέματα μέσα σε ένα πλαίσιο «συντονισμού», «ανταλλαγής επισκέψεων σε Αθήνα και Λευκωσία», με διαχείριση τρεχουσών εξελίξεων. Σπάνια οι συζητήσεις μεταξύ των δύο κυβερνήσεων έχουν αποτρεπτικό χαρακτήρα. Σπάνια προλαβαίνουν τις εξελίξεις. Συνήθως τους προλαβαίνουν.
Πανεθνικές συναντήσεις έχουν να συγκληθούν εδώ και πολλά χρόνια, αν και σύνοδοι με τη συμμετοχή των δύο κυβερνήσεων και των πολιτικών δυνάμεων, ελλαδικών και κυπριακών, δεν έχουν γίνει ποτέ. Μόνο συναντήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου. Τα διαδικαστικά δεν έχουν καμία σημασία. Εκείνο που πρωτίστως πρέπει να γίνει, είναι να διαμορφωθεί μια ενιαία εθνική στρατηγική έναντι της Τουρκίας με στόχο την προάσπιση των συμφερόντων του ελληνισμού. Κι αυτό θα γίνει με μια πολιτική, η οποία να καθιστά ανέφικτη την εφαρμογή των τουρκικών επεκτατικών σχεδιασμών. Είναι προφανές πως αυτό μπορεί να γίνει μέσα από μια πανεθνική διάσκεψη, την οποία να συγκαλέσουν οι δύο κυβερνήσεις, Ελλάδας και Κύπρου και σε αυτή να συμμετάσχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Είναι προφανές πως υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις.
Είναι πρόδηλο πως οι απόψεις διαφέρουν σημαντικά. Θα πρέπει, όμως, να κατατεθούν και στον βαθμό που αυτό μπορεί να γίνει, να συζητηθούν. Είναι μια αισιόδοξη προσπάθεια, την οποία αξίζει, όμως, να δοκιμάσουμε. Πρωτίστως, γιατί Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται σε έναν ασφυκτικό κλοιό και οι επιλογές που έχουν είναι η ανατροπή των πιεστικών δεδομένων.
Θα πρέπει να επισημανθεί πως στις συνεχιζόμενες προκλήσεις των Τούρκων στην κυπριακή ΑΟΖ και τη διενέργεια από το «Μπαρμπαρός» σεισμογραφικών ερευνών, οι πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο αντέδρασαν σχεδόν με ομογνωμία. Αντιμετωπίστηκαν οι τουρκικές επεκτατικές ενέργειες με έναν ενιαίο τρόπο, που δείχνει πως στην κρίση υπάρχει δυνατότητα συλλογικής διαχείρισης. Παρά τις μεγάλες ασυνεννοησίες που καταγράφονται στα εσωτερικά ζητήματα, που είναι εν πολλοίς φυσιολογικό και αναμενόμενο, αναμένουμε πως για κρίσιμα εθνικά θέματα, οι διαφορές παραμερίζονται.
Μακριά από τη μικροπολιτική, τον τακτικισμό, οι πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Κύπρο μπορούν να συζητήσουν μαζί. Η επίσκεψη αυτή την εβδομάδα του Έλληνα Πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, στην Κύπρο, μπορεί να καταστήσει επίκαιρο το θέμα της σύγκλησης μιας πανεθνικής διάσκεψης. Αποτελεί τούτο και μια ευκαιρία να αξιολογηθούν παραδοσιακές πολιτικές. Είναι ευκαιρία και η Αθήνα να αναλάβει τις ευθύνες και να μην κρύβεται πίσω από παρωχημένα δόγματα και αντιλήψεις. Το Κυπριακό είναι εθνικό θέμα, οι κίνδυνοι από την τουρκική πολιτική κοινοί. Η συνάντηση του Πρωθυπουργού με το Συμβούλιο Αρχηγών, να αποτελέσει το πρώτο βήμα προς την πανεθνική διάσκεψη.