ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΕΠΑΦΗ

Το ιστολόγιο Πενταλιά πήρε το όνομα
από το όμορφο και ομώνυμο χωριό της Κύπρου.
Για την επικοινωνία μαζί μας
είναι στη διάθεσή σας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:
pentalia74@gmail.com

jeudi 22 mai 2014

Κύπρος : ...Και επενδύουμε στα διαπιστευτήρια που έδωσε κάποτε ως Μπαιντενόπουλος


Οι σωτήρες μας οι φιλέλληνες

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Τρία χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, είχε εκλεγεί στην θέση του προέδρου της Αμερικής ο Τζίμι Κάρτερ. Χαρά μεγάλη εμείς που πιστεύαμε και προσμέναμε πως θα έρθουν οι μεγάλες δυνάμεις να διώξουν τους Τούρκους και να μας δώσουν τα σπίτια μας πίσω. Και για κάποιο λόγο, πιστεύαμε ότι οι σωτήρες μας θα είναι οι Δημοκρατικοί. Έτσι λοιπόν ήταν και δική μας νίκη που αποχωρούσε ο Ρεπουμπλικανός Νίξον ο οποίος δεν τράβηξε το αυτί των Τούρκων αφήνοντας τους να κάνουν την εισβολή και τον διαδεχόταν ο Δημοκρατικός Κάρτερ. Όσοι ήμασταν μαθητές εκείνη την εποχή βγήκαμε στους δρόμους (μας έβγαλαν στους δρόμους είναι η σωστή έκφραση) για να πανηγυρίσουμε. Κάποιοι είχαν κάνει κι ένα φέρετρο και το περιέφεραν στους δρόμους, κηδεύοντας τον Νίξον. Οι δε πρόσφυγες, που είχαν μόνιμα τις βαλίτσες έτοιμες για να επιστρέψουν, τις κατέβασαν από το πατάρι κι από όπου αλλού τις είχαν, τις έσυραν μέχρι την έξοδο της παράγκας, του προσφυγικού σπιτιού, του τσαντιριού…, έτοιμοι για τη μεγάλη επιστροφή.

Πέρασαν σαράντα σχεδόν χρόνια, στην Αμερική τους Δημοκρατικούς διαδέχτηκαν οι Ρεπουμπλικανοί και τανάπαλι, διάφοροι φίλοι ήλθαν και απήλθαν, τους υποδεχτήκαμε παραταγμένοι στους στολισμένους με σημαιούλες δρόμους -από τον Τίτο μέχρι το ζεύγος Τσαουσέσκο- κι ακόμα προσμένουμε τον σωτήρα μας που θα έρθει από έξω να επιβάλει δικαιοσύνη στον τόπο. Με την ίδια σχεδόν αφέλεια, τον ίδιο ρομαντισμό όπως και τότε πριν σαράντα χρόνια που ήμασταν βαθύτατα πληγωμένοι, απελπισμένοι κι αιθεροβάμονες, προσμένουμε τον Αμερικανό αξιωματούχο. Σήμερα, δεν θα βάλουμε τα παιδιά ντυμένα σαν γαλανόλευκες σημαίες να παραταχθούν στην άκρη του δρόμου από τη Λάρνακα μέχρι τη Λευκωσία (έτσι κι αλλιώς μόνο για το Ρουβά θα έβγαιναν τα μαθητούδια στους δρόμους να τον υποδεχθούν), αλλά εγκωμιάζουμε τον χαρακτήρα του, συμπάσχουμε για την προσωπική τραγωδία που έζησε, αναλύουμε την αγάπη που έχει για τους Έλληνες και επενδύουμε στα διαπιστευτήρια που έδωσε κάποτε ως Μπαιντενόπουλος. Αυτό θα πει φιλέλληνας, αυτό θα μας σώσει. Φτιάχνουμε ξανά τις βαλίτσες μας, αν και μετά από σαράντα χρόνια δεν χωράνε πια όλα σε μια βαλίτσα.
Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου
- See more at: http://www.philenews.com/el-gr/arthra-apo-f-ch-chatzidimitriou/121/200520/oi-sotires-mas-oi-filellines#sthash.AripdMTt.dpuf

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire