Ο ουσιαστικός στόχος- του διακοινοτικού διαλόγου- είναι η συμφιλίωση και ο συμβιβασμός της ελληνοκυπριακής πλευράς με την Τουρκία. Το ζήτημα είναι θέμα φυσικού αερίου. Και η εξαγωγή του αερίου αυτού στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας.

Η μεταφορά Με τον Σενέρ Λεβέντ

Θα συμβούν σημαντικές αλλαγές στην Κύπρο σύντομα. Θα επανασχεδιαστεί το στάτους κβο. Αλλά, παρά ταύτα, δεν είμαι βέβαιος ότι θα φτάσουμε σε τελεσίδικο αποτέλεσμα για μια ομόσπονδη λύση. Άλλωστε γίνεται αντιληπτό ότι δεν αποτελεί και προϋπόθεση η επίτευξη αυτού Λέγεται ότι χρειάζεται να αρχίσει το αργότερο το 2016 η μεταφορά του φυσικού αερίου. Ε, μήπως μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα μέσα σε δύο χρόνια από τις διαπραγματεύσεις που δεν είχαν αποτέλεσμα για σαράντα χρόνια; Δεν νομίζω. Αλλά είναι φανερό ότι δεν αποτελεί προϋπόθεση να υπάρξει αποτέλεσμα για να αρχίσει η μεταφορά του φυσικού αερίου. Άλλωστε, ενώ διεξάγονται οι συνομιλίες μπορεί να τεθούν σε εφαρμογή αυτά ως «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης». Θα επιστραφεί το Βαρώσι. Θα ανοίξουν το λιμάνι της Αμμοχώστου και το αεροδρόμιο Τύμπου. Θα ανοίξει τα λιμάνια της η Τουρκία για την ελληνοκυπριακή πλευρά. Και κατά πάσα πιθανότητα θα αρχίσει η εγκατάσταση των αγωγών. Ποιος ξέρει ότι δεν θα μετατραπούν σε αγωγούς μεταφοράς αερίου οι αγωγοί που λέγεται ότι θα τοποθετηθούν τώρα για το νερό. Όπως γίνεται αντιληπτό απ’ όλα αυτά, ο πραγματικός στόχος δεν είναι η δημιουργία μιας νέας ομόσπονδης στέγης στην Κύπρο, αλλά η φθηνή μεταφορά αερίου. Η Τουρκία φαίνεται αρκετά ικανοποιημένη απ’ αυτό. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου θέλει τόσο πολύ που λέει «μπορώ να έρθω στο νότιο τμήμα της Κύπρου να πιω καφέ και να γευματίσω». Μπορεί να του έχουν παρασχεθεί και εγγυήσεις ότι θα συνεχίσει να κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου. Επιπλέον, η κυβέρνηση του ΑΚΡ, η οποία έχει στριμωχτεί πολύ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, μπορεί να κερδίσει πόντους στο εξωτερικό και να επουλώσει τις πληγές της με τη μεταφορά του αερίου από το έδαφός της προς την Ευρώπη. Όσον αφορά τους Τουρκοκυπρίους, αυτοί είναι οι πιο μικροί κομπάρσοι αυτού του σεναρίου. Η Αμερική είναι απολύτως βέβαιη ότι δεν θα αντιμετωπίσει κανένα σοβαρό πρόβλημα εδώ. Άλλωστε, εκείνη κανονίζει τη δουλειά της με την Τουρκία. Όχι μαζί μας. Γνωρίζει ότι καμία αποτελεσματική δύναμη εδώ δεν θα μπορούσε να αντιταχθεί στις οδηγίες της Τουρκίας. Όσο εθνικιστές και αν είναι η ομάδα των εθνικιστών στον βορρά δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι κατά της Τουρκίας. Οι δε αριστεροί μας δεν ξέρουν τίποτε άλλο από το να κραυγάζουν ότι «δεν μπορεί να εμποδιστεί η ειρήνη στην Κύπρο». Και μόλις ακούσουν τη λέξη λύση παρασύρονται και δεν σκέφτονται τα υπόλοιπα. Όσους σκέφτονται τα υπόλοιπα τους κατηγορούν ως «εχθρούς της ειρήνης». Είναι έτοιμοι πάντα να αγκαλιάσουν την Αμερική επειδή θα μας φέρει τη λύση. Αξίζει να παρακολουθήσει κανείς αυτό το έργο. Διότι το σενάριό του το έγραψε ένας αξέχαστος σκηνοθέτης ταινιών δολοπλοκίας… του αποτελέσματος μέσα στο σχέδιο που χαράσσεται. Το δημοψήφισμα είναι μεγάλο ρίσκο. Και φαίνεται πως τέθηκε στο τραπέζι για να εμποδίσει τη μετατροπή του υφιστάμενου στάτους κβο σε ομοσπονδιακό. Φαίνεται ότι οι διαπραγματεύσεις άρχισαν για να επιβληθεί ο νέος σχεδιασμός στις κοινότητες. Ο ουσιαστικός στόχος είναι η συμφιλίωση και ο συμβιβασμός της ελληνοκυπριακής πλευράς με την Τουρκία. Το ζήτημα είναι θέμα φυσικού αερίου. Και η εξαγωγή του αερίου αυτού στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της νέας διαπραγματευτικής διαδικασίας. Η εταιρεία Noble Energy δεν έμεινε ικανοποιημένη με την ποσότητα αερίου που βρήκε κάτω από τη θάλασσα. Υπολόγισε ότι δεν θα καταστεί δυνατή η αποκόμιση μεγάλου κέρδους απ’ αυτό σε περίπτωση που αυτό δεν μεταφερθεί στην Ευρώπη με χαμηλό κόστος. Αλλά, η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν συναινούσε στη μεταφορά του από το έδαφος της Τουρκίας. Σε αυτό ακριβώς το σημείο μπήκε στο παιχνίδι ενεργά η Αμερική. Πρώτα βελτίωσε τις ψυχρές σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία. Το Ισραήλ απολογήθηκε στην Τουρκία για το πλοίο Μαβί Μαρμαρά. Η ένταση αποκλιμακώθηκε. Στο κάτω-κάτω, θα αποτελούσαν τμήμα της ίδιας επιχείρησης. Αλλά υπήρχε και η Κύπρος. Έπρεπε να διευθετηθεί και αυτό το ζήτημα. Πήρε και αυτό το θέμα τον δρόμο του με την εκλογική νίκη του Αναστασιάδη και την άνοδό του στον προεδρικό θώκο. Έφυγε από τη μέση το εμπόδιο του «κομουνιστή» Χριστόφια. Τι απέμεινε; Μετά το Ισραήλ να διορθωθούν οι σχέσεις της Τουρκίας με την ελληνοκυπριακή πλευρά. Να πειστούν οι Ελληνοκύπριοι για τη μεταφορά του φυσικού αερίου μέσω της Τουρκίας. Γι’ αυτό χρειαζόταν να γίνει ένας νέος σχεδιασμός στην Κύπρο και να ικανοποιηθεί ειδικά η ελληνοκυπριακή πλευρά. Έτσι άρχισε η διαπραγματευτική διαδικασία. Ο Πολίτης, 20/02/2014