Η νοοτροπία του αυθαίρετου και αλαζονικού κομματάρχη, χθες είχε χρώμα κόκκινο, σήμερα έγινε γαλανόλευκο - Συνυπεύθυνα όσα κόμματα αφήνουν τον Πρόεδρο στο απυρόβλητο
Κωστάκης Αντωνίου
Όταν ο Δημήτρης Χριστόφιας αρνείτο να συναντηθεί με τον τότε Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, Αθανάσιο Ορφανίδη, παρά τα συνεχή διαβήματα τού τελευταίου να συναντηθούν και να συζητήσουν σημαντικά θέματα για την οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, οι πολιτικοί ηγέτες, τα κόμματα, και εμείς οι δημοσιογράφοι, τον είχαμε θέσει στο στόχαστρο -και δικαίως- επειδή έθετε το πείσμα, την εκδικητικότητα και την αλαζονεία υπεράνω του συμφέροντος της οικονομίας. Ο τόπος και η οικονομία πλήρωσαν βαρύτατο κόστος γι' αυτήν την ασυνεννοησία και την άρνηση συνεργασίας.
Σήμερα, ο Νίκος Αναστασιάδης μετατρέπεται σε Δημήτρη Χριστόφια, θέλοντας να αποδείξει ότι η αλαζονεία, η αυθαιρεσία και η αρχή «εγώ κυβερνώ και κάμνω ό,τι θέλω», δεν έχει χρώμα. Η νοοτροπία του αυθαίρετου και αλαζονικού κομματάρχη-Προέδρου, χθες ήταν κόκκινη και σήμερα γαλανόλευκη.
Εδώ και ένα μήνα, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, απεγνωσμένα, τηλεφωνεί στο προεδρικό γραφείο, στέλλει επιστολές στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ζητά συνάντηση μαζί του, για να συζητήσουν σημαντικά θέματα, και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κρατεί «μανιάτικο» και αρνείται να απαντήσει στον Διοικητή. Όταν πλειστάκις υπεδείχθη ότι η εμπέδωση συνεργασίας, μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Διοικητή, αποτελεί ευθύνη του πρώτου άρχοντα. Η ίδια ευθύνη, βεβαίως, τον βαρύνει και στην περίπτωση, όπως η σημερινή, που δεν υπάρχει συνεργασία.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θέτει υπεράνω των συμφερόντων της οικονομίας, του τόπου και της ομαλής διακυβέρνησης, το γινάτι του, την εκδικητικότητα και την αυθαίρετη αρχή «εγώ κυβερνώ και όποιον θέλω δέχομαι». Αυτή και μόνο η περίπτωση, αποδεικνύει πόσο αλαζονική, εκδικητική και αυθαίρετη είναι η σημερινή διακυβέρνηση. Δεν διστάζει να θέτει υπεράνω του συμφέροντος της πατρίδας τον εγωισμό, τον βεντετισμό και την άρνηση. Αλλά με τέτοια νοοτροπία, πώς θα πάει μπροστά ο τόπος; Πώς θα λυθούν τα προβλήματα; Και πώς θα αντιμετωπισθούν οι δυσκολίες; Πώς θα υπάρξει συνεργασία, διαβούλευση και κοινή φωνή; Και όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης διαβουλεύεται με τους Τούρκους για να εξεύρει κοινή βάση συνεννόησης και διαλόγου, πώς νομιμοποιείται να την αρνείται στον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας;
Τα ωραία λόγια για τους αφελείς, δεν μπορούν να καταστούν κριτήριο για την ειλικρίνεια και την αποφασιστικότητα ενός Προέδρου Δημοκρατίας, να εμπεδώσει συνεργασία με όλους, φίλους και «αντιπάλους» και να αναζητήσει κοινές συνισταμένες, για το καλό του τόπου. Εδώ μετρούν οι πράξεις. Και οι μέχρι τώρα πράξεις του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν επαληθεύουν τους λόγους του. Αντίθετα, τους διαψεύδουν.
Το θλιβερό δεν είναι, βεβαίως, η νοοτροπία του Προέδρου. Το θλιβερότερο και το πιο επικίνδυνο, είναι η ανοχή και ο νόμος τού «κρύψε να περάσουμε», που επιδεικνύουν τα κόμματα και τα ΜΜΕ έναντι της αλαζονείας και των μοιραίων σφαλμάτων της σημερινής διακυβέρνησης. Τον Δημήτρη Χριστόφια τον κρεμάζαμε καθημερινά στην Πλατεία Ελευθερίας, για τα λάθη του. Τον Νίκο Αναστασιάδη, τον έχουν και πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ στα «όπα-όπα». Κάνουν πως δεν βλέπουν και πως δεν ακούουν, ξεπερνούν χωρίς καμία κριτική τα μεγάλα και τα κατά συρροήν τεράστια λάθη του, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν για το κομματικό κράτος που πάει να στήσει, δέχονται την προπαγάνδα, αποδέχονται τις παραπλανήσεις, και τον διαφυλάττουν.
Αύριο, όταν χρεοκοπήσει και επισωρεύσει μεγαλύτερα δεινά και στην οικονομία και στο εθνικό θέμα, θα έχουν το θράσος τα πολιτικά κόμματα να γίνουν τιμητές εκ των υστέρων και να βγαίνουν και να λένε στον λαό πως «εμείς τα είπαμε έγκαιρα».
Τίποτε δεν είπαν έγκαιρα, για να προλάβουν τα χειρότερα.
Πλέον, τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Όταν σε μια δημοκρατία, η Κυβέρνηση αφήνεται στο απυρόβλητο, δεν κρίνεται με αποφασιστικότητα για τα σοβαρά λάθη της και χρησιμοποιούνται δύο μέτρα και δύο σταθμά έναντι του πρώην και του νυν Προέδρου, τότε αυτό σημαίνει πως η δημοκρατία δεν λειτουργεί σωστά και τα «κύτταρα της δημοκρατίας» μετατρέπονται σε κίνδυνο για τη δημοκρατία. Το να αφήνεται ένας ηγέτης ανενόχλητος να κυβερνά, στη βάση των αγκρισμάτων, της εκδικητικότητας και της αυθαιρεσίας, καθιστά συνυπεύθυνα και τα πολιτικά κόμματα, για ό,τι προκύψει...
Πηγή: Η Σημερινή
Δημοαιεύτηκε στις18/10/2013
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire