Κύπρος - Το γεφύρι της Άρτας κι η Παιδεία

Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου

Ζώντας στην Κύπρο, νοιώθεις πολλές φορές σαν να βρίσκεσαι σε μόνιμο ντε ζα βου. Ολική αναθεώρηση της Εκπαίδευσης θέλει ο υπουργός Παιδείας, Κυριάκος Κενεβέζος, σύμφωνα με δηλώσεις του. Το ίδιο δήλωνε κι ο Γιώργος Δημοσθένους, το ίδιο δήλωνε κι ο Αντρέας Δημητρίου, κι ο Άκης Κλεάνθους κι ο Πεύκιος Γεωργιάδης κι ο Ανδρέας Φιλίππου… Κάποιοι μάλιστα πίστευαν πως πέτυχαν τον στόχο, ονομάζοντας το μεταρρύθμιση ή κάτι άλλο εξίσου εύηχο χωρίς όμως η κοινωνία να αντιληφθεί οποιαδήποτε τομή στην εκπαίδευση.

Οι γονείς κι οι μαθητές, καλώς ή κακώς, ορθά ή λανθασμένα, εξακολουθούν να βασίζουν τις ελπίδες τους στην παραπαιδεία, απώτερος στόχος είναι η επιτυχία στις εξετάσεις για εξασφάλιση θέσης στο πανεπιστήμιο Κύπρου και στα πανεπιστήμια της Ελλάδας παπαγαλίζοντας την ύλη, οι εκπαιδευτικοί εξακολουθούν να διορίζονται βάση του καταλόγου διοριστέων κι από τη δεκαετία του ’80 -τριάντα και βάλε χρόνια- ακούμε πως θα αλλάξει ο τρόπος διορισμού, τα ποσοστά λειτουργικού αναλφαβητισμού παραμένουν τα ίδια ενώ οι «άριστοι» κάθε χρόνο αυξάνονται και πληθύνονται, το εκπαιδευτικό σύστημα είναι δομημένο έτσι ώστε να απευθύνεται σε μαθητές μίας ταχύτητας κι όσοι προλάβουν καλώς. Όσο για κριτική σκέψη, όσο για ενθάρρυνση και καλλιέργεια άλλων δυνατοτήτων των παιδιών πέραν της ικανότητας παπαγαλίας, αποτελεί μόνιμο στόχο. Θεωρητικά τουλάχιστον. Υπουργοί έρχονται και παρέρχονται, αλλά το σύστημα παραμένει το ίδιο κι οι στόχοι απαράλλακτοι. Ακούς σήμερα, έτος 2013, τον Κυριάκο Κενεβέζο, να εξηγεί τους στόχους του για την εκπαίδευση και λες ή βρήκε ξεχασμένο σε κάποιο συρτάρι του γραφείου του κείμενο που διάβασε κάποιος από τους προκάτοχους του, πριν δέκα, πριν είκοσι χρόνια, ή εμείς πάσχουμε από ντε ζα βου. Ούτε το ένα συμβαίνει όμως, ούτε το άλλο. Απλά παραμένουμε ακίνητοι στο ίδιο σημείο, με τις καταστάσεις να μας προσπερνούν. Το μόνο που δεν ακούσαμε ακόμα είναι για το διορισμό κάποιας επιτροπής σοφών ή ημίθεων που θα μελετήσουν το θέμα και θα υποβάλουν προτάσεις.
Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και κυρίως με την οικονομική δυνατότητα των γονέων, τα κενά του εκπαιδευτικού συστήματος απαμβλύνονταν. Η δυνατότητα αυτή δεν υπάρχει πια, ενώ οι κοινωνικές συνθήκες κι οι ανάγκες της αγοράς αλλάζουν άρδην, με αποτέλεσμα η μεταρρύθμιση, η ολική αναθεώρηση ή όπως θέλει ας την πει ο υπουργός είναι πια ακόμα πιο επείγουσα.

 

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Δημοσιεύτηκε στις 30/08/2013