ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΕΠΑΦΗ

Το ιστολόγιο Πενταλιά πήρε το όνομα
από το όμορφο και ομώνυμο χωριό της Κύπρου.
Για την επικοινωνία μαζί μας
είναι στη διάθεσή σας το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο:
pentalia74@gmail.com

dimanche 28 octobre 2012

Ο ένας κρύβεται πίσω από τις κατεργαρίες του άλλου

Στίγμα

Η κατάρρευση των δύο συστημάτων

  Κωστάκης Αντωνίου

Ο πολίτης οργίζεται, αφορίζει, διαμαρτύρεται, αλλά στο τέλος καταλήγει στην αγκάλη των ίδιων σαθρών κατεστημένων

Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, το οποίο διαφεντεύει τη διακυβέρνηση του τόπου, κατέρρευσε στα μάτια των λογικών και προβληματισμένων πολιτών. Η κομματοκρατία, που για χρόνια καταδυναστεύει τον τόπο και τον έχει οδηγήσει σε εθνικές και οικονομικές συμφορές, δεν μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα της κοινωνίας και του κράτους.
Την ίδια στιγμή, η αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος, κύριου στυλοβάτη της οικονομίας και της ανάπτυξης, γίνεται θρύψαλα στα μάτια του πολίτη. Βυθισμένο σε αμαρτήματα, σε διαπλοκή, σε εγκληματικά λάθη, έγινε κέντρο σκανδάλων και παρανομιών. Ελληνικά ομόλογα, αξιόγραφα, χαριστικές διαγραφές χρεών, αποτελούν τα "επιτεύγματά" του τα τελευταία χρόνια.

Όταν αυτοί οι δύο κύριοι πυλώνες του κράτους χειμάζονται από διαπλοκές, εγκληματικά λάθη και πρωτοφανή έλλειψη ευθύνης και σεβασμού προς το κοινωνικό σύνολο, τι το καλύτερο μπορεί να αναμένει ο απλός άνθρωπος; Αυτά τα δύο συστήματα επεσώρευσαν χάος και καταστροφή, το καθένα στον δικό του τομέα και οδηγούν τον τόπο και τους ανθρώπους σε χειρότερες ακόμη καταστάσεις. Υπήρξαν κράτος εν κράτει, και ουδέποτε οι πρωταίτιοι έδωσαν λόγο για όσα έπραξαν. Ούτε κατέβαλαν κόστος, για όσα καλούνται τώρα να πληρώσουν οι απλοί άνθρωποι, εξαιτίας των τεράστιων λαθών τους.

Στα πραγματικά δημοκρατικά, σύγχρονα κράτη, και πολιτικοί και τραπεζίτες, είτε λόγω δικής τους ευθιξίας είτε λόγω εξαναγκασμού, παραιτούνται, είτε καλούνται ενώπιον της δικαιοσύνης να δώσουν λόγο για τις πράξεις τους.
Εδώ, στο μεν πολιτικό σύστημα, ο ένας κρύβεται πίσω από τις κατεργαρίες του άλλου, στο δε τραπεζικό σύστημα, ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι δεν πρέπει να αγγίξουμε τους πρωταιτίους, μήπως και προκληθεί ζημία στον αιμοδότη της οικονομίας.
Οι πολιτικοί κρύβουν τους τραπεζίτες, γιατί, πιθανόν, γνωρίζουν τι κατέχουν οι τελευταίοι για τους πολιτικούς. Και η αλληλοκάλυψη ανακυκλώνεται και η ατιμωρησία θριαμβεύει.
Κανείς σε αυτήν τη χώρα δεν θέλει την κάθαρση. Κανείς δεν την απαιτεί. Διότι όλοι τη φοβούνται.
"Μην αγγίξετε τους πολιτικούς. Τα πολιτικά κόμματα αποτελούν την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Μην αγγίζετε τις τράπεζες, αποτελούν τον πνεύμονα της οικονομίας". Μην αγγίξετε τους μεν, μην αγγίξετε τους δε, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Κατέρρευσαν και τα δύο συστήματα και η κατάρρευσή τους απειλεί να συμπαρασύρει όλη τη χώρα.
Η κάθαρση, όμως, αποτελεί, για μια κοινωνία και ένα κράτος, επιβαλλόμενη και αναγκαία θαρραλέα πράξη, έαν πρόκειται η χώρα να εισέλθει σε εποχή εκσυγχρονισμού και να αποκτήσει ταυτότητα δίκαιου, κοινωνικά, κράτους, που σέβεται τον πολίτη, διασφαλίζει στο κράτος διάρκεια και στους ανθρώπους ευτυχές μέλλον.
Η Κύπρος εδώ και χρόνια συντηρεί πολλά πτώματα στο υπόγειο και τρέφει και τρέφεται με ταμπού. Ούτε στο προβλεπτό μέλλον αναμένεται να αποκτήσει ηγέτη γενναίο, που θα τολμήσει να γκρεμίσει κατεστημένα και θα καθάρει στάβλους Αυγείου. Για τον απλούστατο λόγο, ότι είναι, οι πλείστοι, κληρονόμοι της κομματοκρατίας, δέσμιοι δεσμεύσεων και μαντατοφόροι παλαιοκομματικών αντιλήψεων.
Όσο για τους πολίτες, που ορίζουν την τύχη τους με τη δική τους ψήφο, μπορεί να οργίζονται, μπορεί να αφορίζουν τους πρωταιτίους των δεινών τους, μπορεί να μην αντιμετωπίζουν ούτε με την ελάχιστη αξιοπιστία αυτούς που τους οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, αλλά στο τέλος, στον ίδιο παρονομαστή καταλήγουν.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου έλεγε πως οι πολιτικοί κρίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα από την ψήφο των πολιτών, αλλά οι πολίτες κρίνονται για τις επιλογές τους από την ίδια τη συνείδησή τους.
Πόσους, όμως, βασανίζει η συνείδησή τους, από την κατ' εξακολούθησιν λανθασμένη ψήφο, που δίνουν σε ανίκανους πολιτικούς, για να διαφεντεύσουν τη μοίρα τους και τη μοίρα των παιδιών τους;
Εδώ βρίσκεται ίσως και η τραγική μοίρα της Κύπρου. Στις λανθασμένες επιλογές των πολιτών, στην αδιαφορία τους να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους και δείξουν, επιτέλους, ότι απαιτούν να υπάρξει κάθαρση στα σαθρά συστήματα που τους οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση...

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire