Εβίτα ή όχι έγινε πονοκέφαλος στο διεθνές κατεστημένο

Η «νέα Εβίτα» κουνά το δάχτυλο στους ισχυρούς

Για τους εχθρούς της είναι μια φιλάρεσκη λαϊκίστρια πολιτικός, μια πρόεδρος-κοκέτα που επιλέγει να συμπεριφέρεται ως «τραμπούκος» στη διεθνή σκηνή και να λέει στους ψηφοφόρους ακριβώς αυτό που θέλουν να ακούν (εν προκειμένω, πως η χρεοκοπία του 2001 ήταν αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων ιδιωτικοποιήσεων της δεκαετίας του 1990). Αντιθέτως, για τους φίλους της, αυτή είναι μια «νέα Εβίτα Περόν», μια κεντροαριστερή υπερασπίστρια της εθνικής κυριαρχίας, η οποία δεν διστάζει να συγκρουστεί ακόμη και με γίγαντες (με το Λονδίνο για τα Φόκλαντ, με τη Μαδρίτη για το πετρέλαιο, με το ΔΝΤ για το χρέος) στον αγώνα της για εθνική ανεξαρτησία. Ο λόγος για την Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρσνερ, την 59χρονη πρόεδρο της Αργεντινής, η οποία προ ημερών ανακοίνωσε, με τακτική «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», πως κρατικοποιεί τη μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία της πατρίδας της, την ΥΡF.
Ντυμένη στα μαύρα (ακόμη πενθεί το σύζυγό της και πρώην πρόεδρο Νέστορ Κίρσνερ, που απεβίωσε το 2010) και με φόντο το πορτρέτο της Εβίτα Περόν (της θρυλικής άλλοτε πρώτης κυρίας της Αργεντινής), η Κριστίνα Φερνάντες ανακοίνωσε πως «παίρνει πίσω» το 51% της πετρελαϊκής ΥΡF. Υπό άλλες συνθήκες ενδεχομένως να μην υπήρχε πρόβλημα. Άλλωστε, τέτοιου τύπου εθνικοποιήσεις ούτε πρωτοφανείς είναι ούτε ασυνήθιστες, ειδικά στη Λατινική Αμερική. Έλα όμως που το συγκεκριμένο 51% ανήκει (από το 1999) σε μια ισπανική εταιρεία-κολοσσό, τη Repsol, η οποία μάλιστα (όπως αποκαλύφθηκε αργότερα) σκόπευε να το πουλήσει στους Κινέζους.
Η απόφαση της Κριστίνα Φερνάντες έσκασε σαν βόμβα στο διεθνές στερέωμα προκαλώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις (σε Μαδρίτη, Βρυξέλλες, Λονδίνο, Πεκίνο, Ουάσιγκτον, Λατινική Αμερική κ.α.) με τους περισσότερους να συνασπίζονται στο πλευρό της Repsolκαι να προσάπτουν στην Κριστίνα χαρακτηριστικά... Ούγκο Τσάβες. Ωστόσο, από την πλευρά της, η 59χρονη πρόεδρος δεν «μάσησε». Αντιθέτως, συνέχισε να τους τρίζει τα δόντια. «Είμαι επικεφαλής κράτους κι όχι τραμπούκος», δήλωσε χαρακτηριστικά. Μάλιστα, προκειμένου να δικαιολογήσει την απόφασή της, η 59χρονη θυμήθηκε το μακαρίτη σύζυγό της («μακάρι να με έβλεπε τώρα, το όνειρό του ήταν η ανάκτηση του ελέγχου της ΥΡF», είπε) και κατηγόρησε τους Ισπανούς πως είχαν εγκαταλείψει την εταιρεία στην τύχη της, με αποτέλεσμα πλέον να έχει πληγεί η ενεργειακή βιωσιμότητα της Αργεντινής. Μόνο πέρυσι αναγκάστηκε να πληρώσει 9,4 δισ. δολάρια για εισαγωγές καυσίμων, κι αυτό ενώ μέρος των δικών της κοιτασμάτων μένει ανεκμετάλλευτο.
Ωστόσο, η κίνηση της Κριστίνα Φερντάντες μάλλον θα έπρεπε να θεωρηθεί αναμενόμενη κι αυτό διότι η 59χρονη πρόεδρος, τα τελευταία πέντε χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία (από το Δεκέμβριο του 2007 και μετά), δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να «διορθώνει» τα νεοφιλελεύθερα «λάθη» του παρελθόντος, ενισχύοντας τον κρατικό παρεμβατισμό και κρατώντας το ΔΝΤ μακριά από την Αργεντινή. Ενδεικτικά, στα τέλη του 2008 η Κίρσνερ κρατικοποίησε τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία της χώρας καθώς και τις αερογραμμές ΑerolineasΑrgentinas(οι οποίες είχαν περιέλθει στα χέρια του ισπανικού ομίλου Grupo Μarsans).
Στην πορεία έθεσε περιορισμούς στις εκροές κεφαλαίων αλλά και στις εισαγωγές προϊόντων (προκειμένου να διατηρήσει υψηλό το εμπορικό πλεόνασμα), ενώ ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να μην επιτρέπει την πρόσβαση του ΔΝΤ στους λογαριασμούς του αργεντίνικου κράτους.

Η ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΟΝ

Η Κριστίνα Φερνάντες έχει φτάσει στο σημείο να θεωρείται «η νέα Εβίτα», και όχι άδικα. Όπως η Εβίτα Περόν, έτσι και η Κριστίνα ξεχωρίζει ως μια δυναμική γυναίκα πολιτικός που της αρέσει να ντύνεται στην πένα. Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στον απλό λαό, τον οποίο άλλωστε φροντίζει να στηρίζει με παροχές κοινωνικού χαρακτήρα (τα ίδια έκανε και η Περόν). Επιπλέον, όπως η Εβίτα, έτσι και η Κριστίνα διατέλεσε πρώτη κυρία στο πλευρό ενός αριστερού προέδρου. Τόσο η μία όσο και η άλλη επηρέαζαν πολιτικά τους συζύγους τους, συμμετείχαν στις προεκλογικές τους εκστρατείες και είχαν λόγο στις αποφάσεις.

Τραβά το σχοινί για τα Φόκλαντ Η ΚΡΙΣΤΙΝΑ Φερνάντες έχει επιδείξει ιδιαίτερα «επιθετικότητα» ενάντια στο Λονδίνο για το θέμα της κυριότητας των νησιών Φόκλαντ στο νότιο Ατλαντικό (τελούν υπό βρετανικό έλεγχο, αλλά τα διεκδικεί η Αργεντινή). Τους τελευταίους μήνες,η Αργεντινή απέκλεισε από τα λιμάνια της τα πλοία που φέρουν σημαία Φόκλαντ, επέδωσε διαμαρτυρία ενάντια στους Βρετανούς στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και απείλησε να κινηθεί δικαστικά ενάντια στις βρετανικές εταιρείες που διεξάγουν έρευνες για πετρέλαιο-φυσικό αέριο στη διαφιλονικούμενη περιοχή . Ενδεικτικά της «εμπόλεμης» διάθεσης του Μπουένος Αϊρες είναι και όσα δήλωσε η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες στις αρχές Απριλίου, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για τη συμπλήρωση 30 ετών από το βρετανοαργεντινό πόλεμο του 1982. «Είναι παράλογο να διεκδικεί κανείς την κυριαρχία μιας περιοχής που βρίσκεται πάνω από 14.000 χλμ. μακριά από την πατρίδα του. Αποτελεί αδικία το γεγονός πως στον 21ο αιώνα υπάρχουν ακόμη αποικιοκρατικοί θύλακες».