ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Οι φουστανελάδες και ο νους μας 

Ή όταν το κατεστημένο του

 ΡΙΚ (Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου)

 τρομοκρατεί τον κόσμο με τον γνωστό Καρεκλά

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΜΙΑ ερώτηση του Γιαννάκη Καρεκλά προς τον Γιώργο Λιλλήκα, Πέμπτη βράδυ στο ΡΙΚ, αποτελεί ίσως την πιο γνήσια έκφραση των λανθασμένων αντιλήψεων που υπάρχουν γύρω από το Κυπριακό ή μάλλον, των αντιλήψεων που προσπαθεί να διοχετεύει στην κοινή γνώμη μια ελίτ του κυπριακού κατεστημένου, που χρόνια τώρα επιβεβαιώνει τις πολιτικές επιλογές της τρομοκρατώντας και απογοητεύοντας τον κόσμο. Προσπαθώντας να τοποθετήσει τον κ. Λιλλήκα σε μια από τις λεγόμενες σχολές σκέψεις του Κυπριακού, ο κ. Καρεκλάς θέλησε να τις περιγράψει. Η μια, είπε, είναι η σχολή των φουστανελάδων… Με αυτή τη βεβαρημένη έκφραση ο δημοσιογράφος αναφερόταν σ΄ αυτούς που προφανώς θεωρεί ο ίδιος «απορριπτικούς», σε αντίθεση με όσους κάποιοι ονομάζουν «ενδοτικούς» και ο Καρεκλάς ονόμασε ρεαλιστές. Από τη μια οι φουστανελάδες, δηλαδή αυτοί που παριστάνουν τους παλικαράδες, τους αρματωλούς, τους εθνικιστές, τους οπισθοδρομικούς, τους άμυαλους, και από την άλλη, οι ρεαλιστές, αυτοί που σκέφτονται με σοβαρότητα, οι προσγειωμένοι, οι πραγματιστές, αυτοί που ασκούν πολιτική με σωφροσύνη.
Δηλαδή, με σκόπιμη ελαφρότητα, δήθεν αθώα, ο έμπειρος δημοσιογράφος, τοποθετεί μια ομάδα πολιτικών και πολιτών, οι οποίοι προφανώς δεν σκέφτονται όπως σκέφτεται ο ίδιος και κάποιες κομματικές ηγεσίες, στην κατηγορία των ελαφρόμυαλων. Ο στόχος βέβαια είναι να πάει το μήνυμα στην κοινή γνώμη ότι είναι ρετσινιά να σκέφτεσαι διαφορετικά απ΄ ό,τι σου λέει η κομματική και δημοσιογραφική άρχουσα τάξη. Δεν είναι άνθρωποι με αποδεκτή πολιτική σκέψη, είναι φουστανελάδες, είναι περιθωριακοί, κατά πάσα πιθανότητα και άνθρωποι του φρενοκομείου.
Ασφαλώς, ο Γιώργος Λιλλήκας, δοκιμασμένος σε αυτά τα δημοσιογραφικά κολπάκια και γόνιμος πολιτικός, δεν μας συνήθισε να χάφτει τέτοιες αρλούμπες και απάντησε όπως έπρεπε. Αλλά, δυστυχώς, έχουμε να κάνουμε με μια απλωμένη νοοτροπία, που επιβλήθηκε στο λαό σχεδόν διά της βίας τα τελευταία χρόνια και τον έκανε να βρίσκεται απελπισμένος στα όρια της αυτοχειρίας.
Πώς μπορεί να σκεφτεί κανείς άλλο δρόμο από αυτόν που του επιβάλλει αυτή η μακρόχρονη πλύση εγκεφάλου, όταν θα κατηγορηθεί ότι είναι φουστανελάς, ότι είναι τρελός και θα καταστρέψει τον τόπο με τους μαξιμαλισμούς του; Μαξιμαλισμούς εννοούν ακόμα και τα αυτονόητα ανθρώπινα δικαιώματα.
Θα ήταν χρήσιμο όμως, να μας εξηγήσουν κάποια στιγμή, ίσως τώρα που έρχονται κι εκλογές, αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι ρεαλιστές, ποια είναι τα αποτελέσματα της ρεαλιστικής πολιτικής τους. Μήπως μας έφεραν κοντά σε λύση; Μήπως πιστεύουν ότι με την πολιτική της μόνιμης γονυκλισίας μπροστά στους νεοσουλτάνους, μπορούν να σώσουν τον τόπο; Είναι αυτό ρεαλισμός, όταν πια γνωρίζει ο καθένας ότι το μόνο που αποδέχεται ως ρεαλιστικό η Άγκυρα, είναι τον έλεγχο όλης της Κύπρου, είτε με πλήρη τουρκοποίηση της, είτε με τη μετατροπή των Ελλήνων της Κύπρου σε μια κάστα δουλοφρόνων ασπόνδυλων, χωρίς ρίζες, χωρίς ταυτότητα, χωρίς κράτος, που θα ζουν με την ψευδαίσθηση ότι έτσι είναι ο σύγχρονος κόσμος; Εκτός κι αν το αποδέχονται κι αυτό στο πλαίσιο του ρεαλισμού! Είμαι σίγουρος, θα συμφωνεί και ο κ. Καρεκλάς, ότι στη λεγόμενη ρεαλιστική σχολή, κατατάσσονται οι Κληρίδης, Βασιλείου και Χριστόφιας. Η σχολή τους (μαζί με τους διαπρύσιους κήρυκες της, Παπαπέτρου, Θεμιστοκλέους, Πραξούλα, Μαρκίδη, Ρολάνδη κ.ά.) κυβέρνησε μέχρι σήμερα 19 χρόνια. Γιατί δεν έλυσαν το Κυπριακό;
aristosm@phileleftheros.com