Εκ παραδόσεως, η Ευρώπη αποτελούσε παράγοντα σταθερότητας για τη διεθνή οικονομία, χάρη στο υψηλό επίπεδο ρυθμίσεων που χαρακτήριζε την οικονομία της και, κυρίως, της μεγάλης –από άποψη βάθους– αγοράς της. Ως αποτέλεσμα, για όλες τις εξαγωγικές οικονομίες αποτελούσε ασφαλές καταφύγιο και σίγουρο προορισμό. Πλέον, όμως, όχι.
Τα προγράμματα λιτότητας που επέβαλαν οι Βρυξέλλες οδήγησαν στην επί τα χείρω αναθεώρηση όλων των προβλέψεων για τις οικονομικές επιδόσεις των κρατών-μελών.
Αμφιβολίες δεν μπορεί να υπάρχουν και αυταπάτες δεν επιτρέπονται. Ανεπαρκείς και τυχοδιωκτικές ηγεσίες υπονόμευσαν το παρόν και έκλεψαν το μέλλον μας. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την κυβέρνηση των Αθηνών, που επέλεξε συνειδητά και από την πρώτη στιγμή να υποτάξει τη χώρα στο ΔΝΤ και την τρόικα. Ευθύνες –και μάλιστα σε βαθμό πανευρωπαϊκού εγκλήματος– αναλογούν στις ηγεσίες της Ευρωζώνης και ιδίως σε αυτές των πιο ισχυρών κρατών της. Πρωτίστως, μάλιστα, σε εκείνη της Γερμανίας. Η οποία, αφού αντιστάθηκε στις αναγκαίες λύσεις, θεώρησε τελικά πως –μέσα από την οικονομική κρίση– βρήκε την ευκαιρία να συγκροτήσει το Δ' Ράιχ και να επιβάλει στην Ευρωπαϊκή Περιφέρεια ασφυκτική οικονομική κατοχή. Να πετύχει, δηλαδή, με οικονομικά μέτρα ό,τι δεν μπόρεσε να πετύχει ο Χίτλερ με τα όπλα.
Η λυσσαλέα άρνηση της Γερμανίας να δώσει το «πράσινο φως» στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προκειμένου να τυπώσει νέο χρήμα, από κοινού με την επιβολή αιματηρών προγραμμάτων λιτότητας, δεν έχει προκαλέσει μόνο στο εσωτερικό της Γηραιάς Ηπείρου πρωτοφανείς τριγμούς. Εξίσου σοβαρούς κλυδωνισμούς έχει προκαλέσει και στο διεθνή οικονομικό χάρτη.
Όσον αφορά στην ελληνική πλευρά ο προϋπολογισμός του 2012 δεν πείθει ότι μπορεί να επιφέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Η μάχη για την παραμονή στην Ευρωζώνη θα είναι δύσκολη και επώδυνη, ενώ τα «πυρομαχικά» για την ανάκαμψη της οικονομίας είναι πού λίγα.
Τα προγράμματα λιτότητας που επέβαλαν οι Βρυξέλλες οδήγησαν στην επί τα χείρω αναθεώρηση όλων των προβλέψεων για τις οικονομικές επιδόσεις των κρατών-μελών.
Αμφιβολίες δεν μπορεί να υπάρχουν και αυταπάτες δεν επιτρέπονται. Ανεπαρκείς και τυχοδιωκτικές ηγεσίες υπονόμευσαν το παρόν και έκλεψαν το μέλλον μας. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για την κυβέρνηση των Αθηνών, που επέλεξε συνειδητά και από την πρώτη στιγμή να υποτάξει τη χώρα στο ΔΝΤ και την τρόικα. Ευθύνες –και μάλιστα σε βαθμό πανευρωπαϊκού εγκλήματος– αναλογούν στις ηγεσίες της Ευρωζώνης και ιδίως σε αυτές των πιο ισχυρών κρατών της. Πρωτίστως, μάλιστα, σε εκείνη της Γερμανίας. Η οποία, αφού αντιστάθηκε στις αναγκαίες λύσεις, θεώρησε τελικά πως –μέσα από την οικονομική κρίση– βρήκε την ευκαιρία να συγκροτήσει το Δ' Ράιχ και να επιβάλει στην Ευρωπαϊκή Περιφέρεια ασφυκτική οικονομική κατοχή. Να πετύχει, δηλαδή, με οικονομικά μέτρα ό,τι δεν μπόρεσε να πετύχει ο Χίτλερ με τα όπλα.
Η λυσσαλέα άρνηση της Γερμανίας να δώσει το «πράσινο φως» στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προκειμένου να τυπώσει νέο χρήμα, από κοινού με την επιβολή αιματηρών προγραμμάτων λιτότητας, δεν έχει προκαλέσει μόνο στο εσωτερικό της Γηραιάς Ηπείρου πρωτοφανείς τριγμούς. Εξίσου σοβαρούς κλυδωνισμούς έχει προκαλέσει και στο διεθνή οικονομικό χάρτη.
Όσον αφορά στην ελληνική πλευρά ο προϋπολογισμός του 2012 δεν πείθει ότι μπορεί να επιφέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Η μάχη για την παραμονή στην Ευρωζώνη θα είναι δύσκολη και επώδυνη, ενώ τα «πυρομαχικά» για την ανάκαμψη της οικονομίας είναι πού λίγα.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire