Η ευτυχία του Πάγκαλου

Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Η μελωδία της ευτυχίας

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Αλήθεια, χρειαζόταν το Μνημόνιο για να περιοριστούν οι σπατάλες στην Υγεία, να αντιμετωπιστεί η διαφθορά στις δημόσιες υπηρεσίες και να σταματήσουν οι αλόγιστοι διορισμοί;

Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να βελτιωθεί η λειτουργία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, να επιταχυνθεί η εκδίκαση φορολογικών υποθέσεων που εκκρεμούν και να ελέγχονται (με αυστηρή διαδικασία ελέγχων και πόθεν έσχες) όσοι επανδρώνουν τις εφορίες, τις πολεοδομίες και άλλες κρατικές υπηρεσίες; Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να σταματήσει η φάμπρικα των συμβασιούχων, να κλείσουν κάποιες ευρωβόρες αλλά διακοσμητικές δημοτικές επιχειρήσεις και να γίνει η αναγκαία αναδιάρθρωση προσωπικού (μετατάξεις κ.λπ.) στον δημόσιο τομέα; Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να... καταμετρηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, να γνωρίζει ο καθένας -όπως δικαιούται- πού και γιατί δαπανά το κράτος τα χρήματά του, και να καταργηθούν ορισμένα προκλητικά επιδόματα σε ευνοημένες ομάδες δημοσίων υπαλλήλων; Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να ξέρει η κοινωνία ποιος είναι ο μέσος μισθός ενός δημοσίου υπαλλήλου ή εργαζόμενου σε ΔΕΚΟ, αντί να πετάει φωτοβολίδες το υπουργείο για να εκθέσει (με ψευδή στοιχεία, πολλές φορές) τους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές; Χρειαζόταν το Μνημόνιο για να διευκολυνθεί η ίδρυση επιχειρήσεων και να σταματήσει η γελοία και καταστροφική διαδικασία των χιλιάδων υπογραφών; Αυτά και άλλα τόσα είναι -θα έπρεπε να είναι- αυτονόητα για όλους. Ειδικά, για μια κυβέρνηση η οποία -διά στόματος πρωθυπουργού- διατείνεται ότι αψηφά το πολιτικό κόστος και κηρύσσει την επανάσταση του αυτονόητου! Ασφαλώς, πρόκειται για εγχείρημα το οποίο, έστω αποσπασματικά, έπρεπε να είχε αρχίσει προ πολλού (CUT: τώρα φαίνεται το μηδενικό έργο τού δήθεν σημιτικού «εκσυγχρονισμού» και της καραμανλικής μεταρρύθμισης)... Κατά τα λοιπά, χρειάζεται ο γνωστός Πάγκαλος, που είπε ότι είναι «ευτυχία» το Μνημόνιο! Χρειάζεται, διότι υπενθυμίζει τον κυνισμό των αυτουργών και ταυτόχρονα την παροιμιώδη ανικανότητά τους